HISTORIA
Najstarsze znalezione łyżwy mają ok. 5 tys. lat, były zbudowane ze zwierzęcych kości, przywiązywane rzemieniami do butów[2]. Łyżwy drewniane z metalowym usztywnieniem pojawiły się w XIV w. Łyżwy zrobione całkowicie z żelaza wprowadzono w XVII wieku. Stalowe łyżwy z klamrami i zaciskami, przypinającymi je do butów, zostały sprzedane w 1850 r. i później przerodziły się w łyżwy na stałe przytwierdzone do butów. Łyżwiarstwo przez długi czas było środkiem lokomocji w krajach z długimi, mroźnymi zimami jak: Norwegia, Szwecja, Finlandia a w szczególności Holandia. Do XVIII wieku łyżwiarstwo stało się już nie tylko sposobem przemieszczania się, lecz również dobrze przyjętym sportem. Europejscy koloniści szybko wprowadzili łyżwiarstwo w USA i Kanadzie[3].
NA CZYM POLEGA
Łyżwy – twarde, płaskie elementy, tworzące wąskie płozy, mocowane pod podeszwą buta w celu ślizgania się po lodzie. Budowa samej łyżwy (płozy) zależy od dyscypliny, w której są wykorzystywane. Niektóre rodzaje dyscyplin sportowych wykorzystujących łyżwy to: hokej na lodzie oraz bandy, łyżwiarstwo figurowe oraz tańce na lodzie i łyżwiarstwo synchroniczne, łyżwiarstwo szybkie - tzw. panczenowe[1], łyżwiarstwo wyprawowe - tzw. tripskate. Łyżwy wykorzystywane do wyczynowego uprawiania sportu składają się z odrębnie dobranych butów i płóz, w przeciwieństwie do łyżew używanych rekreacyjnie. Zanim zaczęto produkować łyżwy z butami, do jazdy amatorskiej stosowano łyżwy przykręcane do butów codziennego użytku.
